Aantekeningen - deel 2

Evolutietheorie

Karl Stern: "Flight for women"

Om nu de evolutietheorie eens in uiterst wetenschappelijke bewoordingen te stellen, moeten we zoiets zeggen als: "Op een zeker tijdstip had de aarde een temperatuur, die uiterst gunstig werd voor het samengaan van koolstofatomen en zuurstof met de stikstof - waterstofverbindingen. Toen zijn uit de willekeurige vorming van grote klonters, moleculen tevoorschijn gekomen waarvan de structuur uiterst gunstig was voor het ontstaan van leven. Vanaf dat punt ging het tijden lang zo voort totdat via natuurlijke selectieprocessen tenslotte een wezen verscheen dat in staat is om liefde te verkiezen boven haat en recht boven onrecht, om poëzie te schrijven zoals die van Dante, muziek te componeren zoals die van Mozart en schetsen te maken zoals die van Leonardo da Vinci. Dit is als opvatting van de kosmogonie natuurlijk krankzinnig. Daarmee bedoel ik zeer zeker niet krankzinnig bij wijze van scheldwoord, maar in de formele zin van psychotisch. Zo'n opvatting heeft beslist veel gemeen met bepaalde aspecten van het schizofrene denken."

Bezit

"Privé", nog steeds het heilige woord van onze maatschappij, betekent nog steeds "beroofd" of "geroofd".
De bezitlozen, de kennisarmen hebben zo weinig te verliezen. De rijken zijn altijd gespannen, angstig voor gezichtsverlies, bezitsverlies, machtsverlies, winstverlies. De geleerden zijn bang voor de ontzenuwing van hun theorieën, theorieverlies.

Darwin

In het midden van de 19e eeuw was de theorie van Darwin een zeer welkom bedenksel, waarmee de heersende klasse eindelijk een wetenschappelijke verklaring in handen kreeg om slavernij, oorlogen, onrecht als natuurlijk proces acceptabel te maken. Theorieën zijn altijd ontstaan in de breinen van de heersende klasse, de elite, en verbreid en ten bate gemaakt aan dezelfde heersende klasse.
Weliswaar toonde Darwin aan dat de mens een plaats in de natuur had, en dat hij door evolutie uit de dierenwereld ontstaan was, maar begreep niet dat de mens zich door zijn ontaarding buiten de natuur had geplaatst en dat evolutie eigenlijk ontaarding is.
De waan van de evolutietheorie is nog steeds een van de pijlers waarop de natuurwetenschap gebaseerd is. Alle denkers en revolutionairen, die besmet waren met het evolutievirus, zijn daarmee de mist ingegaan.

Denken en gedrag

Mensen zijn evenmin homofiel als dat een wetenschapper wetenschapper is, of een patiënt patiënt is. Mensen zijn dat alleen in hun denken, en dus gedrag. Maar noch een homofiel noch een wetenschapper kun je dat duidelijk maken.

Dokter en drenkeling

Artsen zitten aan de benedenloop van een woest kolkende stroom, die voortdurend een niet aflatende vloed van drenkelingen aanvoert. Slachtoffers met een grote verscheidenheid aan kwetsuren. En ingespannen en aandachtig buigen zij zich over al die merkwaardige aandoeningen, die ze ingewikkelde namen hebben gegeven en met kunst en vliegwerk aardig kunnen wegwerken. En als de drenkeling weer voldoende hersteld is mag hij weer vertrekken. Even later spoelt hij weer aan. Een recidief heet dat dan. En weer doet de dokter zijn best, en weer is de drenkeling hem dankbaar. Iedereen vindt dat de dokter zo knap is, fantastisch werk doet, onmisbaar is, dag en nacht klaar staat, totdat op een dag de dokter zelf aanspoelt. Niemand, zeker niet een van de dokters, durft te gaan kijken, waarom die drenkeling drenkeling is geworden, waarom die stroom zo woest is, waarom het elke keer weer de zelfde slachtoffers zijn. Want stel je voor dat er geen drenkelingen meer aanspoelen. Wat moet hij dan met al zijn wetenschap, met al zijn apparaten, wie zal hem nog dankbaar zijn? En daarom blijft alles zoals het is.

Elite

Kennis en theorieën hebben altijd in dienst gestaan van de macht en nog steeds. Wetenschap kan slechts bestaan bij gratie van niet waardevrij zijn. Waardevrije wetenschap, objectieve wetenschap, is onbestaanbaar.
Zo is ook de geschiedenis, de geschiedenis van de elite, van macht en oorlog, pracht en praal, opgeschreven door de ogendienaars van diezelfde elite.

Emoties

Emoties zijn het gevolg van gehechtheden, van het willen handhaven van eigen vooroordelen, eigen territorium, eigen bezit, normen, traditie, regels en wetten, die door de anderen doorlopend belaagd worden. Wie niets heeft, alleen maar is, kan niets verliezen, heeft niets te verdedigen, heeft de apateia bereikt.

Geven en nemen

Overal geven mensen met de ene hand en nemen met de ander.

Opvoeding:	belonen en straffen zorgen en dankbaarheid
Arbeid:	bloed, zweet en tranen en salaris, inspanning en ontspanning
Natuur:	ontginnen en milieubescherming
Water:	vervuilen en zuiveringsinstallaties
3e wereld:	grondstoffenroof, slavenarbeid en ontwikkelingshulp
Hygiëne:	ontvetten met zeep en invetten met crèmes

Overal worden symptomen bestreden, die we zelf eerst oproepen.

Als deze mens nooit op aarde was geweest, zou het hele oppervlak nog bedekt zijn met een vegetatietapijt, uitgezonderd de gebieden waar extreme temperaturen heersen. Ehrlich stelt, dat alle woestijnen ontstaan zijn door toedoen van de mens. De snelheid waarmee woestijnen ontstaan wordt steeds groter (1882: 9,4%, 1952: 23,3%). Landbouw en veeteelt zijn de hoofdoorzaken. Beide verbreken het ecosysteem, het natuurlijke evenwicht en maken de weg vrij voor erosie en woestijnvorming.

De natuurlijke mens laat de en zijn natuur werken en kijkt zelf toe. Grijpt niet in de natuur in en leeft van de vruchten die de natuur levert in overdaad. Zoals een door landbouwmachines verkrachtte natuur steeds meer energie vereist, bemesting en bestrijdingsmiddelen, om de productie op peil te houden en het verstoorde evenwicht aan banden te houden, eist een door vervreemding verkrachtte menselijke natuur, steeds meer inspanning, voedsel en medicijnen, medische apparatuur om productief en in leven te houden.

De wereld gaat inderdaad aan vlijt, macht en ambitie ten onder, zoals de mens individueel ook.

Hechting

Epictetus: Diatriben II 22:

Want dit is de algemene regel, dat ieder levend wezen aan niets zozeer gehecht is als aan zijn eigen voordeel.

Heden en verleden

Prachtige schema's, systemen en hulpconstructies zijn ontworpen om de evolutietheorie te bewijzen. Maar niet alleen tussen aap en mens zit een missing link, maar tussen alle soorten onderling ook. Nog steeds wroeten paleontologen naarstig in de bodem, ze hebben het nog niet gevonden, maar de mensen moeten nog even geduld hebben. Een mens reconstrueren uit de kaak van de Homo Heidelbergensis of het dijbeen van de Homo Pekinensis is even onzinnig als het construeren van een beeld van een kameel, als je slechts over zijn uitwerpselen beschikt.
Uit de werktuigen van de Neanderthalers kun je wel afleiden hoe ze geleefd hebben, maar niet waarom ze zo leefden. Pas als je de drijfveren en motieven kent van de hedendaagse mens, en dus van jezelf, waarom je zo nodig moet creëren en produceren, kun je het waarom van vroeger begrijpen. Wroeten in het verleden als je het heden niet begrijpt is onzinnig, en als je het heden begrijpt overbodig.

Kanker

En glucklicher Mensch bekommt kein Krebs. (Duitse volkswijsheid)

De meest voorkomende vormen van kanker in onze maatschappij zijn borstkanker, prostaatkanker en baarmoederkanker. Er is dus iets mis met het moederschap en de seksualiteit. Kanker is zelfdestructie, zichzelf opeten.
Borstkanker: frequenter bij ongewenste kinderloosheid, nonnen en moeders die niet gezoogd hebben.
Je krijgt geen longkanker van het roken van sigaretten, maar van de reden waarom je rookt.

Gelukkige mensen krijgen geen ongeluk. Zelfs het getroffen lichaamsdeel heeft een symbolische betekenis. Toeval bestaat niet. In de samenhang van alles heeft alles een betekenis, maar die kun je altijd pas achteraf begrijpen.
Aan elk uitbreken van een ziekte gaan verschijnselen, waarschuwingen vooraf. Aan elk ongeluk gaan tekenen vooraf. Maar omdat we zoveel normaal hebben leren vinden, de taal van ons lichaam en onze dromen niet meer verstaan, zien we ze over het hoofd, we weten niet meer wat we voelen.

Mensen maken zichzelf ziek en laten zich ziek maken.

Elk karakter, conglomeraat van reactiepatronen en automatismen, heeft zijn eigen zwakke plekken, waar als de emmer overloopt de symptomen optreden.

Het lichaam laat datgene zien,
wat de patiënt niet durft te laten zien

Daarom zijn symptomen, als je ze begrijpt, zo onthullend.

Kosmos

De mens heeft met microscoop de microkosmos en met telescoop de macrokosmos doorgrond, maar heeft zichzelf vergeten, terwijl hij op het snijpunt van die twee zit.

Kwalen

A.T.W. Simeons: "Het aanmatigende brein" Over hyperthyreodie.

Het lichaam van de moderne mens reageert op vrees, zoals dat van andere zoogdieren, maar zijn brein, gestuurd door zintuiglijke waarnemingen, en zijn artefacten beletten hem van die reactie gebruik te maken. Hierdoor ontstaat een situatie die we kunnen vergelijken met een ketelhuis en een machinekamer. Als bij een dier de machinist (cortex: brein) en de stoker (diëncefalon: instinkt) elkaar goed begrijpen, regelt de stoker het vuur en de stoomdruk precies zoals de machinist van hem wenst. Als de machinist meer stoom nodig heeft (voor de vlucht) waarschuwt hij de stoker, die er onmiddellijk een schep op gooit (de afscheiding van de schildklier verhoogt) en wanneer de machine (het lichaam) stil wordt gezet (niet meer hoeft te vluchten) wordt de stoker gewaarschuwd en deze tempert het vuur onmiddellijk. De moderne mens verkeert in de ongelukkige positie dat de machinist (de cortex) de stoker (het diëncefalon) toeschreeuwt, dat zijn machine (het lichaam) de hoogst mogelijke druk nodig heeft omdat de toestand kritiek is. De stoker stookt zo hard als hij kan, maar de machinist (omdat hij het gevaar weg rationaliseert) verhoogt de snelheid van de machine niet en laat bovendien na, de stoker hiervan in kennis te stellen. Als de stoker ontdekt dat de machine nog niet sneller loopt, denkt hij dat de stoomdruk onvoldoende is en stookt het vuur nog meer op. Het gevolg is dat de ketel (de schildklier) na verloop van tijd uit elkaar springt (hyperthyreoide). De machinist hoort de knal, rent naar het ketelhuis en begint tegen de arme stoker tekeer te gaan. De machinist is een bazig, arrogant type, en als de stoker protesteert, wijt de dwaze machinist de ramp aan constructiefouten van de ketel en de machine, maar hij geeft nooit toe, dat hij zelf een fout gemaakt heeft en de stoker had moeten waarschuwen.

Manier van leven

"Het karakter, het "ik", is de aanpassing aan de wereld (Ronald Laing). Het is alleen een instrument voor deze wereld, een toneelrol waar je je eigen acteur niet van bent. Omdat we ons op meerdere manieren kunnen aanpassen, kunnen we dus ook meerdere "ikken" hebben. Het "ik", het karakter, is een sclerose, een kalkkorst die ons "zelf" omhult. Het verkeert in een doorlopend gevecht met ons"zelf", en het zelf wordt doorlopend gesust met rationalisaties. Het karakter is een tweede natuur, die de ware natuur verhult. Het karakter is dus wezensvreemd en is nodig om je in deze harde wereld staande te houden.
Als je karakter - je manier van in dit leven staan, de manier waarop je met je"zelf" omgaat en dus met anderen - lijkt op dat van een van je ouders, en je niet bereid bent om die navelstreng door te snijden, dan ga je aan hun ziekten ten onder. Daarom staat er in de Bijbel en zegt Boeddha: "Verlaat uw vader en moeder".

Medicijnman, een lesje

"Hoe kunt u daar nou in geloven?" vroeg een westers arts eens aan een Afrikaanse regenmaker. "U ziet toch dat er helemaal geen regen komt. Als het wel komt, was het zonder uw inspanning waarschijnlijk ook wel gebeurd". De zwarte regenmaker antwoordde: "Waarom gelooft u in uw geneeskunde. U ziet toch dat er dagelijks mensen aan hun ziekte sterven? En als ze beter worden, zou dat zonder uw inspanning ook wel gebeurd zijn".

Voor de arts is het als de patiënt beter wordt, dan heeft hij de juiste medicijnen gegeven. Als de patiënt niet beter wordt reageert hij niet goed op de juiste medicijn.

De westerse natuurwetenschappelijke geneeskunde vergt een objectieve diagnose op grond van objectieve symptomen. Het gaat om de symptomen en de ziekte, waar die symptomen naar verwijzen. De patiënt zelf is bijzaak. Deze is, om zo te zeggen, een toevallige drager van zijn symptomen.

Zo komt de patiënt dus ook op het spreekuur. Hier ben ik, hier hebt u mijn symptomen, geeft u ze maar een naam en doe er maar wat mee. Ik ervaar ze als hinderlijk, kan ze niet gebruiken, en wil er zo snel mogelijk vanaf. Want ik heb nog zoveel te doen, ben onmisbaar, durf niet thuis te blijven, vind dat ik het allemaal aan moet kunnen, ze denken anders dat ik me aanstel, ik kan niet stilzitten, het is zo verschrikkelijk druk op de zaak, ik moet het volhouden, het komt zo ongelegen. Waarmee ze meteen de betekenis van hun symptoom onthullen. Over hun toeren gedraaid in de maatschappelijke machinerie, geeft hun lijf aan, dat het zo niet langer gaat, maar de mensen begrijpen het niet meer. Ze zijn net zo lekker bezig.

Suikerziekte, reuma, kanker, multiplesclerose, alleen maar namen, diagnoses, vonnissen, etiketten. De wetenschap probeert het met ingewikkelde theorieën te verklaren, maar begrijpt de betekenis er niet van. Maar de mensen hebben alleen maar symptomen, signalen die aangeven dat ze zo niet verder kunnen, dat ze het echt anders moeten gaan doen. Het is afgrijselijk wat onze geneeskunde de mensen aandoet.

Naakt

Een geklede mens in de vrije natuur is even absurd als een naakte in de stad.

Natuurwetenschap

Bilharz 1890. Die zich tegen de toenmalige toenemende invloed van de natuurwetenschappen in de geneeskunde verzette:

"De natuurwetenschappen hebben de ledige pop in handen, de vlinder is gevlogen".

In het levenloze zoeken ze nog steeds wanhopig naar het leven, maar het zit er echt niet meer in. De geneeskunde heeft een pact met de dood gesloten, met het levenloze, terwijl ze pretendeert het leven te beschermen. Eerst organen, toen weefsels, cellen. Nu zitten ze al in de celstructuur te turen naar het waarom, straks op moleculair niveau en verder en verder en dan blijkt het een doodlopende weg, want dan is er niets meer. En intussen worden de mensen zieker en zieker en blijven toch vertrouwen op dit loze bolwerk.

Als de geneeskunde de vraag "waartoe?" niet ontlopen had, had ze eerder op deze heilloze weg kunnen keren. Nu durft men niet meer terug, het mag niet waar zijn dat ze zich vergist hebben. Dus wordt het onderzoek steeds verder uitgebreid, steeds massaler, steeds onzinniger. En het volk wacht tevergeefs.

Ongeluk

Als iemand over de drempel struikelt en zijn enkel verzwikt is pijn het gevolg daarvan. Heel argeloos zeggen kinderen dan: "eigen schuld, dikke bult'". Als je aan een wetenschapper vraagt, waarom die pijn er is, zal hij aan de hand van zijn favoriete pijntheorie een ingewikkeld verhaal vertellen. Wat pijn precies is weet hij niet, maar hij heeft wel een verklaring. Hoe de pijnbanen lopen weet hij wel, maar ergens zit een missing link tussen baan en de plaats waar het verwerken van het signaal plaatsvindt, maar de hindert de wetenschapper niet, dat moet hij nog vinden. Aan de hand van de theorie volgt de behandeling, drukverband, krukken, niet belasten. De enkel vraagt om rust, en als die niet gegeven wordt blijft de pijn. Maar als de dokter tegen het slachtoffer zegt: "Gaat u maar een week met het been omhoog zitten", sputtert de patiënt, dat dat echt niet kan, dat hij niet stil kan zitten, dat hij het net zo druk heeft, dat hij net op vakantie zou gaan en dat hij verder moet, waarmee hij meteen de oplossing voor het begrijpen van zijn pijn als signaal en waarschuwing geeft. Nooit gebeurt iets zomaar, maar de mens wordt er zo op gedrukt, dat hij toch een keer moet stilstaan bij waarmee hij nu eigenlijk bezig is. Maar dat is net de reden waarom mensen niet kunnen stilzitten, altijd iets moeten doen, altijd bezig zijn met de dingen om hen heen, zodat ze voor zichzelf op de vlucht kunnen blijven. En elke keer worden ze er weer met hun neus bovenop gedrukt en elke keer weer heet het toeval. Gelukkige, tevreden mensen krijgen geen ongeluk. En als je er niet bij stil blijft staan komt er nog wel een waarschuwing. Een ongeluk komt nooit alleen, zegt het eenvoudige wijze volk.

Partners

In een huwelijksrelatie vullen de partners elkaar aan, zijn samen één, passen bij elkaar, hebben zich aan elkaar aangepast. Een kwestie van geven en nemen, een compromis. Ieder levert wat van zijn of haar vooroordelen, belangen in ten bate van de ander, en terwille van de eenheid. Twee dominanten bij elkaar kan niet, twee kapiteins op een schip geeft alleen maar ruzie. Dus doorgaans is één de leidende, de ander de volgzame, de één dominant, de ander submissief, de één aangepast, de ander onaangepast, de één de rationele, de ander de dromer. De aangepaste is de flinke, harde, de onaangepaste de afhankelijke onzekere en samen redden ze het in deze harde maatschappij. Aan elkaar gekluisterd houden ze het hoofd boven water. Beiden hebben elkaar nodig, voldoen aan elkaars oneigenlijke behoeften. Een heel wankel evenwicht. Voor beiden een bekend patroon omdat het een afspiegeling is van hun ouderrelaties. Verschuift het evenwicht omdat de een verandert, bijvoorbeeld de afhankelijke zelfstandiger wordt, dan wordt de dominante ziek, omdat hij krampachtig de oude toestand wil handhaven. Deze dominantie- en submissiepatronen zetten zich generaties lang voort. De bij zo'n relatiepatroon behorende ziekten noemen we erfelijk.

Pijn

Als een voetballer in het begin van de wedstrijd geblesseerd raakt, speelt hij toch door, en in het vuur van het gevecht voelt hij de pijn niet, want hij is niet met zijn buitenwereld bezig. Maar nog niet in de kleedkamer, is de pijn er in alle hevigheid. Zoals bij de soldaat, waarbij op het slagveld een arm wordt afgeschoten en doorvecht tot het gevaar geweken is. Daarom zoeken mensen voor hun pijn afleiding (of aflijding), maar 's avonds als ze zitten of 's nachts in bed, komt de pijn echt. Altijd op de vlucht voor zichzelf.

Psychosomatisch

Zoals de mensen overal het "hele" hebben opgedeeld en grenzen getrokken hebben, en gebieden afgeperkt hebben, geldt dat ook voor de geneeskunde. Eerst de mens opgedeeld in lichaam en geest, vervolgens het lichaam opgedeeld in organen, orgaansystemen, en de arts in specialisten, waarvan niemand meer het geheel kan overzien. Verdeel en heers. Over de grenzen van de gebieden wordt een eindeloze strijd gevoerd, terwille van belangen en eigenwijsheid.
Sommige ziekten heten dan ook somatisch, andere psychisch, de onduidelijke psychosomatisch. De psychosomatische zijn de twistappel van de somatici en psychici, die over de patiënt heen elkaar bestrijden met hun theorieën. Het is het gevecht om "de kip of het ei", gebonden aan een denken in verleden en toekomst, anamnese en prognose, , speculaties en gissingen.
In het nu is er een kip of een ei. Het is niet belangrijk, bovendien onkenbaar, wat gisteren was of morgen zal zijn. Nu is er een mens met pijn, waar hij het waartoe niet van begrijpt en zich zorgen maakt, bang is, onrustig, verdrietig, waardoor de pijn erger wordt. Zo gezien zijn alle aandoeningen psychosomatisch.

Rol

Mensen zijn niet zeker van zichzelf, omdat ze hun aangeleerde denken en gedrag als een wezensvreemd omhulsel met zich meedragen en wat doorlopend goedgepraat moet worden, tegen beter weten in. Mensen weten niet dat ze een rol spelen, maar overal ervaren ze dat er iets niet klopt. De problemen die dat oplevert, worden met het denken, het hoofd, te lijf gegaan en "opgelost", althans verklaard.

Spelbreker

In de loop van hun leven ontgroeien mensen aan de totale afhankelijkheid van hun ouders, die afhankelijk zijn van vele anderen, en raken afhankelijk van allerlei mensen voor allerlei bezigheden: ze worden niet minder afhankelijk, maar van meer mensen telkens minder, terwijl anderen weer afhankelijk van hen worden. Slechts in een dergelijk netwerk voelt de mens zich geborgen, maar tegelijkertijd opgesloten, onvrij. De naastenliefde dient dan het eigenbelang.
Iemand die zich losmaakt uit het web, zijn onafhankelijkheid nastreeft, er naar streeft om de anderen niet nodig te hebben en voor anderen niet nodig te zijn, is een spelbreker. Hij verstoort het web.

Taal

Mensen gebruiken de taal als instrument, wapen en verdedigingsmiddel, om af te weren, zich te verbergen, aan te vallen, terwijl ze zich daar meestal niet van bewust zijn. Deze taalspelen zijn aangeleerde automatismen geworden om in een maatschappij waar fysiek geweld ongepast is, het hoofd boven water te houden. De beelden die het oproept zijn ontleend aan het slagveld.

Theorieën

Theorieën zijn apparaten om problemen te verwerken. Je stopt het probleem erin, aan de andere kant verlaat de verklaring de machine.

Toneelstuk

K. Jaspers

De sprong naar het zelfzijn en naar de vrijheid kan zich realiseren vanuit een bijzondere ervaring. Die ontstaat juist in het aangezicht van de vertwijfeling en vanuit het besef der onmogelijkheid: het is de ervaring van het geschonken worden", vgl. Manilius Astronomica: "Wie zou de hemel doorgronden, tenzij door een gave des hemels, en wie zou god vinden, tenzij zelf deel der Godheid.

Als je jezelf van al je vooroordelen bevrijd hebt, en de laatste sprong gemaakt hebt , je ontdaan hebt van de laatste kluisters, die je binden aan de wereld, ervaar je jezelf als staande in de wereld, maar niet meer van de wereld. Om je heen ontwaar je slechts mensen, die een bizar spel spelen, zonder dat ze het in de gaten hebben, die in hun verhalen onverhuld hun vooroordelen tentoonspreiden en in de illusie verkeren dat ze heel zinnig bezig zijn. Het is alsof je achter de coulissen van het gigantische podium van de wereld gekeken hebt en gezien hebt hoe alle mensen onzichtbaar bestuurd door motieven en drijfveren, die ze zelf niet kennen, een bizar toneelspel spelen, terwijl je ze dat niet duidelijk kunt maken. Zeker de mensen niet, die een gewaardeerde rol vervullen, die zo lekker bezig zijn. Bereikbaar zijn slechts degenen die vastgedraaid zijn. Daarom staat er geschreven (Bergrede): "Zalig de treurenden, zalig de vervolgden".
De ervaring en het besef, dat uiteindelijk de vrijheid geschonken is en niet eigenmachtig verworven, geeft tevens het weten, dat je het niet voor jezelf mag houden of het inzicht voor eigen doeleinden mag gebruiken (vgl. verzoeking in de woestijn)
Je kunt de medemensen alleen bereiken als je voorlopig het spel mee blijft spelen, daarom staat er: "Geef de keizer wat de keizer toekomt".

Verdringing

Mount Sinai Clinic "M.R. Kaufman. Mental Hygiene vol. 40 '58"

Bij 253 patiënten, die voor een somatische ziekte waren opgenomen, bleken er 163 te lijden aan een goed diagnostiseerbaar psychisch lijden. De rest was niet duidelijk afwijkend van de norm. de Rohrschachtest bleek bij de somatische patiënten van de chirurgische en interne afdelingen meer verdrongen psychopathologie te bevatten, dan bij patiënten van de psychiatrische afdeling.

Hemel, laat dat zo zijn
laat dit mens, zat van overdaad en wellust
Die trapt op Uw gebod en niet wil zien
Daar hij niet voelt, nu dadelijk Uw macht voelen

Shakespeare "King Lear".

Vooroordelen

Het is de evolutiewaan, waaraan de wetenschappers het recht ontlenen om mensen met dieren te vergelijken. Om dierproeven te doen, vivisectie, om agressie te rechtvaardigen als aangeboren instinct, oorlogen goed te praten als natuurlijk proces. In door hemzelf gecreëerde kunstmatige laboratorium-opstellingen, manipuleren ze laboratorium-dieren en trekken hun heilloze conclusies.
Iedere wetenschapper zoekt de diersoort uit, waarmee hij zijn vooroordelen kan bewijzen om zijn eigen ontaarding te rechtvaardigen. De polygamist het edelhert, de agressieve de gekooide rat, de geslotene de poelslak.

Vrije wil

Tatianus: De mens is geschapen met een vrije wil en in het bezit van de geest. Door een verkeerd gebruik van zijn vrije wil is hij slaaf van de demonen geworden. Daardoor raakte hij de geest kwijt. Slechts door een absolute breuk met de wereldse dingen kan de verbinding met de geest weer tot stand komen.
Ik wil geen koning zijn, ik wil niet rijk zijn, ik heb gevraagd verschoond te blijven van militaire waardigheden, ik heb hoererij gehaat, onverzadigbare honger naar geld dwingt me niet om te gaan varen, ik strijd niet om een zegekrans, ik ben vrij van dwaze eerzucht, ik acht de dood gering, ik ben verheven boven elke soort ziekte, droefheid verteert mijn ziel niet. Wij zijn niet geboren om te sterven, maar wij sterven door onszelf. De vrije wil heeft ons ten gronde gericht. Wij vrijen zijn slaven geworden (van onze vooroordelen).

Waarschuwing

De mens heeft zichzelf opgesloten in zijn kooi van vooroordelen, ieder mens in zijn eigen kooi, afhankelijk van cultuur, religie, milieu, netwerk, van waaruit hij de buitenwereld beziet. Voortdurend is hij bezig zijn kooi in stand te houden, zijn tralies te beschermen tegen de anderen, die hem ervan proberen te overtuigen, dat er ondeugdelijke bij zitten, dat het patroon niet normaal is, de mazen te ruim of te nauw zijn. Heel ver weg ligt de herinnering aan een ongekooid vrij bestaan, maar dan zou hij die kunstige kooi, waar hij zoveel bloed, zweet en tranen in geïnvesteerd heeft, weer af moeten breken. Hij zou er zijn ouders voor moeten verloochenen, die hem geholpen hebben een kooi naar hun model te construeren, en zij hebben het er toch ook altijd in volgehouden. En wat zouden al die andere gekooiden er niet van zeggen? Maar nooit heeft hij rust in zijn kooi, altijd op zijn hoede. Zijn natuur, zijn geweten, houdt hem voortdurend bezig, stelt hem bij alles wat hij doet de vraag: waarom. En elke keer weer moet hij die stem sussen. Hij leeft in onmin met zichzelf, in disharmonie.
Anatomisch verklaard, wordt de parasympaticus, die de rust, de oorspronkelijke toestand wil handhaven, overheerst door een overprikkelde sympaticus. Elk conflict zweept de sympaticus weer op, en als daardoor de emmer overloopt, ontstaat er een symptoom. Dan gaat de drager van het symptoom naar de dokter, die het symptoom wegwerkt. Het is alsof je bij een stoomketel, waarvan de manometer een te hoge druk aangeeft, een pleister op het kijkglas van de manometer plakt. Of als bij een fietsband, die te hard is opgepompt, waarbij er een bult op de band verschijnt. Als je de bult wegneemt door op die plaats de band te verstevigen, krijg je vroeg of laat elders een bult. Het enige zinnige is om het ventiel even los te draaien, maar dat kan alleen de patiënt zelf.
Zo krijgen mensen symptoom na symptoom, als teken dat ze het anders moeten doen, als waarschuwing.

Wittgenstein

De oplossing van het probleem dat je in het leven ziet, is te leven op een manier die al het problematische doet verdwijnen.

Het leefpatroon van mensen, wijkt doorlopend af van het natuurlijke patroon. De problemen die dat oproept, de symptomen die dat veroorzaakt, worden met behulp van theorieën, verklaringen weggewerkt, een eindeloze bezigheid. Pas als leefpatroon en natuurlijk patroon samenvallen, zijn er geen problemen meer, en komt het denken tot rust.
Rationalisaties overbruggen weliswaar de kloof, maar houden deze ook in stand.

Wetenschap

"Dames en heren, vandaag gaan we een interessant experiment doen", zei de professor tegen zijn biologiestudenten. Naast de professor stond een tafel met daarop een exemplaar van de Hongkongkikker, de specialiteit van de internationaal befaamde wetenschapper. "Spring", zei de professor tegen de Hongkongkikker en het beestje nam inderdaad een grote sprong. "Dames en heren studenten, u ziet het, de kikker heeft maar liefst 79 cm gesprongen". Hij zette de kikker weer op de rand van de tafel en riep nogmaals: "Spring!". De kikker maakte nu een sprong van ruim 83 cm. Het experiment werd nog enige malen herhaald - zo hoort dat als je iets wetenschappelijk bewijzen wilt - en uiteindelijk maakte de kikker zelfs een sprong van bijna een meter.
Toen haalde de professor een mes tevoorschijn en hakte beide achterpoten van de Hongkongkikker af. Hij zette de kikker weer op dezelfde plaats en riep weer: "Spring". De kikker reageerde niet. Nog drie keer riep de professor hard: "Spring!", maar het beest verzette geen poot meer. "Dames en heren", zei de professor voldaan over het geslaagde experiment, "hiermee is wetenschappelijk komen vast te staan, dat het verwijderen van de achterpoten van de Hongkongkikker doofheid ten gevolge heeft".

Dit is de manier waarop wetenschappers hun valse verbanden leggen. Gekooide ratten krijgen kanker als ze worden gemaltraiteerd door inspuitingen met chemicaliën, gevoederd met wetenschappelijk verantwoord voedsel, gemeten, gewogen, als Hans van Grietje in de kooi van de heks, uit hun natuurlijke evenwicht gehaald, behandeld als ding, fysiologisch apparaat, niet in staat om te ontsnappen aan hun belagers. De ingespoten stof heet dan "carcinogeen", want wat de onderzoeker zijn medeschepsels heeft aangedaan, dat wordt vergeten.
Kanker komt in een niet verstoord ecologisch systeem niet voor. Alleen gedresseerde, gedomesticeerde dieren, gekooid en opgesloten in het gareel van hun bazen, kunnen verkankeren. Zoals beschaafde mensen dat ook doen.

Naar boven

Home